Неужели и мы, как все, как все расстанемся? Знающие кое-что о страсти быстрее конца, знающие кое-что о мире меньше гроша - пусть берут, кому нужен, - знающие, что эта раковина - без жемчужин, что нет ни единой спички, свечки, плошки, кроме огня восхищенья знающие, откуда приходят звучанье и свеченье - неужели мы расстанемся, как простые невежды? Не меньше, чем ивы вырастать у воды, не меньше, чем воды следовать за магнитом звезды, чем пьяный Ли Бо заглядывать в желтое, как луна, вино и чем камень опускаться на дно, любящие быть вместе - неужели расстанемся, как простые скупцы и грубияны?
Possibile, che anche noi, come tutti, come tutti gli altri ci dovremo dire addio?
Noi che sappiamo qualcosa della passione piщ veloce della fine, noi che sappiamo qualcosa del mondo meno di un soldo - lo prendan pure, chi ne ha bisogno, - noi che sappiamo che questa conchiglia и senza perla, che non c'и nй fiammifero, candela, lanterna, a parte il fuoco dell'estasi, noi che sappiamo da dove provengono suono e luminescenza - possibile che ci diremo addio, come dei poveri ignoranti?
Noi che desideriamo stare insieme, non meno dei salici che amano crescere nell'acqua, non meno delle acque che amano seguire il magnete della stella, non meno di quell'ubriaco di Li-Po che guarda dentro il vino giallo, come la luna e non meno del sasso che si posa sul fondo - possibile che ci diremo addio, come dei miserabili e dei poveri cafoni?
Anti-artistet, dadaistet apo tere ato qe urrenin konformizmin me derguan nje email qe kishte ngelur i humbur ne eter, me siguri mberriti sepse u irritua jashtepermase nga ca rrjeshta html qe i kishin dalur perpara ne kerkimin e tyre te zgjeruar, me shane e car sme thane, prandaj tani ketu nje poezi sic shkruan katallani
